Call Jane, Kürtaj Haklarını Destigmatize Etmek İçin Mizah Kullanıyor
Elizabeth Bankaları diyor ki tanıtım röportajı için Jane’i ara, “Hamileler olduğu sürece hamile kalmak istemeyenler de olacaktır ve bu film bize onların güvenliğinin önemli olduğunu hatırlatıyor.” Banks, kendini işine adamış yardımcı yıldızlarıyla birlikte Sigourney Weaver, Grace Edwards ve Wunmi Mosaku dikkatinizi yönetmene verin Phyllis Nagy‘ın ilk özelliği. Feminist kahramanlığın bu sürükleyici hikayesi, 1960’ların Chicago’sunda, Roe v. Wade’in Yüksek Mahkeme tarafından karara bağlanmasından sadece birkaç yıl önce geçiyor. İstenmeyen bir hamilelikle karşı karşıya kaldıklarında kadınların güvenli seçeneklere erişmek için geçmeleri gereken uzunlukları ele alıyor. Takdire şayan bir şekilde, Nagy kürtajı olabildiğince normalleştirmek için bilinçli seçimler yapıyor; prosedür, ne kadar güvenli ve basit olabileceğini gösterecek şekilde gösterilmektedir. samimiyeti Jane’i ara kürtajın temel sağlık hizmetlerinden başka bir şey olmadığı fikrini başarıyla aydınlatıyor. Böylesine bölücü bir konunun bu karmaşık olmayan keşfi, filmin yapısına birkaç mizahi an akıllıca dahil edilerek elde edilir.
Joy (Banks) mutlu bir banliyö ev hanımı ve on beş yaşındaki Charlotte (Edwards) kızının annesidir. Tıbbi komplikasyonlar yaşamaya başladığında ikinci çocuğunu taşıyan ilk üç aylık dönemindedir. Doktora gittiğinde, konjestif kalp yetmezliğinin hamileliği sürdürme şansını %50’ye düşürdüğü ve doktorunun güzel bir dille ifade ettiği gibi tek gerçek çözümün “hamile olmamak” olduğu söylendi. Nihayetinde Joy’un hamileliğini sona erdirme ve güvenliğini garanti etme kararı ona değil, bir “terapötik sonlandırmanın” gerçekleştirilip gerçekleştirilemeyeceğine oy vermesi gereken hastane yönetim kurulu üyelerinden oluşan bir panele aittir. Cevap oybirliğiyle olumsuzdur ve Joy başka yollar aramaya başlar. Yolculuğu, kadınların hamileliklerini sonlandırmak için gitmeye zorlandıkları birçok güvenli olmayan yola ışık tutuyor. “Jane’ler”1969 ve 1973 yılları arasında kadınlar için tahmini 11.000 güvenli kürtajı kolaylaştıran bir kadın kolektifi.
Joy, bu organizasyon aracılığıyla prosedürünü ilk ayarladığında, onu güvenli bir yere götüren Gwen (Mosaku) ve Dr. Dean (Dr. Dean) ile tanışır.Cory Michael Smith) 600 dolarlık yüksek ücretini toplayan, ancak prosedürü kolay ve verimli bir şekilde yürütürken, adımlarını açıklarken ve ona rehberlik ederken. Jane’ler ayrıca kolayca bakım hizmeti sağlar ve elebaşı Virginia (Weaver) bilgili ve rahatlatıcıdır. Filmin ilk bölümünde, Joy’un kendi hamileliğiyle ilgili deneyimi sona erer ve filmin amacı, bu hikayenin kadınları bir bütün olarak nasıl etkilediğine dönüşür – sadece Joy’un Jane’in hizmetlerine ihtiyaç duymak için kendi tekil nedeni olan bir birey olarak değil. . Sevinç hızla kadın topluluğuna ve yargının yerini alan özgecilik ideolojisine bağlanır. Gittikçe gruba kendini daha fazla adamış oluyor ve yardıma ihtiyacı olan kadınlara ulaşabilmek için kişisel hayatını tehlikeye atıyor.
senaristler Roşan Sethi ve Hayley Schore filmin odağını korumasına yardımcı olmak için mizahla örülür. Bu kadınların paylaştığı bağa dikkat çekmek için hafif anlar kullanılır. Jane’ler hizmet sundukları kadınlara karşı koruyucu ve özenlidir. Birbirlerini geliştirirler, ihtimaller lehlerine olmadığında veya kadınları geri çevirmek gibi zor bir karar vermek zorunda kaldıklarında bile birbirlerinin cesaretlerinin kırılmasına izin vermezler. Artan gerilim anları hızlı bir kahkaha ile kırıldığında, o topluluğun içinde yaşadığını ve tamamlanmış olduğunu hissettirir. Bazı karakterler yeterince kullanılmamış olsa da, onları “arsa aygıtlarına” indirgemekte tereddüt etmek gerekir. Diyaloğa kattıkları nükte, bize bunların hikayeler olduğunu hatırlatır. gerçek kadın. Tek notalı veya açıkça melodramatik olamazlar çünkü bu onların otantik deneyimlerini yansıtmaz. Film ayrıca kürtaja erişim eksikliğini ve seks konusunda eğitim eksikliğini yoğun bir şekilde inceliyor. Bu odak noktalarının her ikisi de eşit parça inceliği ve hafifliği ile işlenir.
Harika bir örnek, genç bir kadının seks sırasında ayakta durursa hamile kalabileceğini bile bilmediğinden yakınmasıdır. Virginia, kadın anatomisini ve gebe kalmanın gerçekte nasıl çalıştığını açıklamaya çalıştığında, Joy hevesle, açıkça biraz karanlıkta dinliyor. Virginia, Joy’un muhtemelen vücudunun hangi bölümlerinin ona zevk verdiğini bile bilmediği konusunda şaka yapıyor, bu yüzden daha sonra elinde küçük bir aynayla bacaklarını açıyor ve kendi etrafına bir göz atarken, film müziği mutlu bir şekilde bayılıyor “kimse ne olduğunu bilmiyor. aşağıda,” (A Malvina Reynolds siyasi içerikli şarkı, bu nedenle bu bağlamda kullanıldığında daha da ironik). Senaryoyu neredeyse üç yıl önce alan Banks, komik anların filmin benzersiz felsefesini aktarmada önemli bir bileşen olduğu fikrini pekiştiriyor. o notlar bazen rahatsız edici bilgilerin “daha kolay inmesine” izin vermekle kalmıyor, aynı zamanda mizahın filmin mesajlarını farklı, uzun süreli bir şekilde insanlarda tutmasını sağlıyor. Ayrıca, “Zor bir şey yaşadığımda, güldüğüm için çok minnettar olduğumu görüyorum… Joy’un sunduğu ve sunduğu şey buydu ve Phyllis’in tonu bu filmde insanlara bunu sunuyordu” diyor. Banks ve Nagy’nin niyetinde olduğu gibi birlikte gülmek, şüphesiz izleyicileri bağlayacaktır.
Kürtaj o kadar tabu bir konu ki, kadınlara her zaman bedensel özerkliği savunamayacakları veya ihtiyaçları hakkında özgürce konuşamayacakları gibi hissettirildi. Bu damgalamalar, tecrit ve umutsuzluk duygularına yol açabilir. Bu yüzden komedi gibi bir filmde çok ihtiyaç duyulan bir bileşendir. Jane’i ara ve büyük etki için çekilir. Mizah, kürtajın damgalanmadan arındırılmasında hayati bir rol oynar, böylece odak noktası, kürtajın kadın sağlığının önemli bir parçası olduğu gerçeği üzerinde kalabilir. Sigourney Weaver, bu filmde ciddiyet ile kuru zekayı dengelemenin önemli bir savunucusudur. Bilgili ve cesurdur ve yoluna çıkan herkesi kolayca alt eder. Jane’ler sıkıştığında, grupta kendisine çözümlerle gelen herkesi cesaretlendirdiğini de görüyoruz.
Jane’i ara oldu “iyi hissettiren kürtaj filmi” olarak anılır. Bu, bu oyuncu kadrosunun ve bu senaryonun, güçlü, destekleyici bir kadın topluluğu tarafından desteklenen kendi bedeninizle ilgili kararlar verme yetkisine sahip olduğunuzu bilmenin ne kadar iyi hissettirdiğinin bir örneği olduğunu düşünürsek bu doğru. Sevinç, bu farkındalığın merkezinde yer alır. Jane’lerle tanıştığında, çok rahatlar ve bu, uygulamalı bir kapasiteye dahil olması için ona ilham veren bir uyanışla sonuçlanır. Zamanlarında, Jane’ler inanılmaz işler yaptılar ve bu film, çabalarını farkında olmayan izleyicilere gösteriyor. Ancak şimdi her zamankinden daha fazla, güvenlik ve yasallığın el ele gittiğini hatırlamak önemlidir. Jane’i ara İzleyicileri hafif bir kalp ve nazik bir el ile bu konsept üzerinden yürütür.