Winning Time Magic ve Cookie Johnson’ın Hikayesinin 2. Sezon Finali Yönetmeni – The Hollywood Reporter
[This story contains spoilers from the finale of Winning Time: The Rise of the Lakers Dynasty season two.]
HBO spor dramasının ikinci sezonunun birinci bölümünün başlığı söz konusu olduğunda isim her şeyi söylüyor Kazanma Zamanı: “Tek Yüzük Bir Hanedan Olmaz.”
İkinci sezon nasıl başladı (Lakers, 1980 NBA Dünya Şampiyonası’nda Philadelphia 76ers’ı yenmeyi kutluyordu) öyle bitmedi: Finalde Celtics, 1984 NBA Finalleri’nde Lakers’ı mağlup etti. Ancak izleyicilere Lakers serisinin önemli oyuncularının saha içinde ve dışında nelerle karşı karşıya olduğuna dair daha net bir resim sunan şey, bu belirleyici oyunların arasındaki anlardır.
Magic Johnson (Quincy Isaiah) ve ara sıra kız arkadaşı Earlitha “Cookie” Kelly (Tamera Tomakili) ile olan ilişkisi, 1,80 9 inçlik profesyonel balerin bunu keşfetmesiyle başlayan ikinci sezon boyunca odak noktasıydı. 1981’de Melissa Mitchell’den doğan ilk oğlu Andre Johnson adında bir çocuk babasıydı. Pazar günkü finale giden sonraki yedi bölüm boyunca izleyiciler, Magic ve Cookie’nin ligdeki ilk yıllarında bu ve diğer birçok engeli nasıl aştığını gördü. . Bu yolculuğun nasıl tasvir edileceğine karar vermek final yönetmeni Salli Richardson-Whitfield için önemli bir husustu.
Aynı zamanda dizinin baş yapımcısı olan Richardson-Whitfield, “Doğru olduğunu düşündüğüm bu sevgiyi korumaya çalışıyorum” diyor. “Tüm kirli noktaları örtbas etmeyeceğiz ama bu hikayeye karşı kendimi korumacı hissediyorum” diyor Hollywood Muhabiri.
Max Borenstein ve Jim Hecht tarafından yaratılan dizinin birinci sezonu, tarihi olayları dramatize etmesi nedeniyle Johnson, Kareem Abdul-Jabbar ve eski Lakers genel menajeri Jerry West tarafından eleştirildi. sert gerçekler.
“Sanırım insanlar bu sezon şovu görmeden yargılamak yerine sadece izlerseniz harika bir şov olacağını fark etti” diyor.
***
İlk sezondan başlayıp son iki bölüme kadar ikinci sezonun kitap sonu bölümlerine sahipsiniz. Bir yönetmen olarak bu ne kadar baskı?
Bu şovu yapmayı çok seviyorum ama size şunu söyleyeyim, bu üç bölümde tüm şovdaki basketbolun yüzde 90’ı var. Yani sürecin, her zaman bebek sahibi olmak gibi olduğunu söylerim. Acıyı unutuyorsun ve bu yüzden tekrar geri dönüyorsun. Ama zordu. Bu bir TV şovu, sınırlı bir süreniz var. Büyürken spor yaptım ve rekabetçi biriyim; ben ve görüntü yönetmeni Todd Banhazl bu sezon geri döndüğümüzde şöyle düşünüyorduk: Bu sezon basketbolu ezeceğiz. Geçen sezonun finalinde de bunu yaptığımızı düşünüyorduk ama artık diziyi gerçekten biliyorum. Bu yıl hileler düşünüyorduk; bu sefer aynaya mı ateş edeceğiz? Drone alacak mıyız? Çekmek için her türlü malzemeyi buluyorduk.
Lisede basketbol oynamak yönetmen olarak seçimlerinizi nasıl etkiledi?
Kesinlikle faydalıdır. Basketbolu bilmiyorsan bu diziyi yönetebilir misin? Evet. Ancak büyük sekanslar yapmak ve basketbol sahasında pek çok farklı adamı, genç adamı bir arada tutmak benim için işleri kolaylaştırıyor çünkü dili biliyorum. Koç olmamanın ne demek olduğunu biliyorum ama seninle nasıl konuşmam gerektiğini ve senden ne almam gerektiğini biliyorum. Savunmanın ne zaman tembel göründüğünü biliyorum. Bu seçimin ne zaman doğru görünmediğini biliyorum ve bunu yapmak için başkalarına güvenmek zorunda değilim. Genel bir meydan okuma olarak, beni, bu küçük kahverengi kadının gelip böyle bir gösteriyi yönettiğini görmeyi beklemiyorsunuz. Bir de benim şöyle düşündüğüm bir şey daha var: Şunu izle. Onu ezmek üzereyim. Bunu ayırmada iyi şanslar.
Bu sezonki aksiyon ağırlıklı sahnelerin aksine altıncı bölüm, başta Jerry Buss, Magic Johnson ve Norm Nixon olmak üzere pek çok karakterin romantik hayatlarını daha derinlemesine ele aldı. Yakın ilişkilerini keşfederken doğru olanı yapmak önemli olan neydi?
Bana göre, özellikle Magic ve Cookie’de, insanların – hayatlarında tasvir edilen diğer drama ne olursa olsun – bunların birbirini kesinlikle seven iki kişi olduğunu görmelerini her zaman sağlamak isterim. Şimdi Magic ve Cookie’yi görseniz, oradaki engeller ne olursa olsun, herkes bu aşk hikayesini ister. Birbirlerini seviyorlar ve dizide bunu görüyorum. Yazılan buydu ve ben onu yönetirken doğru olduğunu düşündüğüm o sevgiyi korumaya çalışıyorum. Tüm kirli noktaları örtbas etmeyeceğiz ama bu hikayeye karşı kendimi korumacı hissediyorum.
Norm’la birlikte Lakers’tan ayrılmak zorunda kaldığında bile onu ne kadar sevdiğini ve bu acıyı görmek önemliydi. Konu sadece para değildi. Lakers onun için çok şey ifade ediyordu. Kişisel bir not olarak, Bayan Debbie Allen’la arkadaşım, dolayısıyla başım belaya girmiyor. İşte o zaman dizginleri herkesin elinden almak zorunda kaldım. Şöyleydim: Debbie Allen’ı seçiyorum. Benimle dövüşmeye gelmeyecek. Harika bir dansçı olmalı. Muhteşem olmalı. Debbie’nin sahip olduğu cesaretin birazına sahip olmalı. Her ne kadar bu bölümde çok fazla yer almasa da, kimi seçtiğimize baktığınızda sanırım Debbie Allen’ı da görüyorsunuz.
Magic veya Cookie ile dizi hakkında konuştunuz mu?
Bende yok. Bu benim için çok zor çünkü bu insanların çoğunu tanıyorum. Biz çok iyi arkadaş değiliz ama arkadaşız. Açıkçası programa daha sonra katıldım ve eminim ki bunu anlıyorlar, ama birbirimizi gördüğümüzde ve birbirimizin yanında olduğumuzda, bu kimsenin bahsetmediği bir şey. Her zaman, az önce neden bahsettiğimi anlamalarını umduğumu söylüyorum; önüme ne konulursa konulan, olayların dürüst bir şekilde anlatılması konusunda çok korumacıyım.
Todd Banhazl konuştu TR Yönettiği üçüncü bölüm hakkında ve Magic ile Larry Bird arasındaki rekabetin nasıl geliştiğini anlatıyor. Sezon sonuna doğru biraz olgunlaştıklarını ve karşılıklı saygı duygusunun geliştiğini görüyoruz. İlişkilerinin serinin merkezinde olmasını nasıl görüyorsunuz?
Todd’un bölümü çok önemliydi. Pek çok insan bunun bu tür bağımsız bir bölüm gibi hissettirdiğini söyledi ve ben de dedim ki, eğer Larry’ye karşı bir şeyler hissetmiyorsak, onu sadece bir kötü adam olarak görüyorsak, o zaman onların rekabetini daha sonra umursamayız. Larry ve Magic’in artık bir dostluğu olduğunu ve birbirlerine çok saygı duyduklarını biliyoruz, dolayısıyla bu insanların kim olduğunu anlamanız için o noktaya gelmemiz gerekiyordu. Bu ikisi kadar çok çalışan, kendini adamış büyük sporculara ihtiyacınız var. Herkesin kişiliği mükemmel değil ama birbirlerine karşı bir hayranlıkları var ve bence bunu tüm sezon boyunca kesinlikle göreceksiniz.
Siz ve Tanya Hamilton bu dizideki tek kadın yönetmenlersiniz ve ikiniz de Siyah kadınlarsınız. Bu sizin için ne kadar benzersiz bir mesleki deneyim oldu, belki de üzerinde çalışmanın dışında. Kraliçe Şeker?
Çok mutluydum. Geçen yıl onu gördüğüme çok sevindim ve tekrar geri getirilmesine de sevindim. Tanya harika bir hikaye anlatıyor. Bu karakterlerin içine gerçekten nasıl dalacağını biliyor ve mesele de bununla ilgili: Siyah kadın, beyaz adam, harika bir hikaye anlatabilecek insanlar istiyorsunuz. Ve dizinin bizi sadece yönetmenler ve hikaye anlatıcıları olarak görebilmesi harika. Basketbol ya da her ne olursa olsun, bu iki Siyah kadın bu hikayeyi anlatabilir.
Bu kadar uzun süre oyuncu olarak çalıştıktan sonra yönetmenliğe geçiş yapmanızdaki itici güç neydi?
İlk filmini çektiğimde Ava DuVernay’dı. Takip edeceğim. Muhtemelen çok fazla fikrim vardı ama bir noktada bana şöyle dedi: “Biliyor musun, sanırım sen bir yönetmensin ve bunu bilmiyorsun.” Bazen başka birisinin, sizin orada olduğunu bile bilmediğiniz bir şeyi görmesi gerekir. Kelimenin tam anlamıyla o bana bu sözleri söyledi, birdenbire, dikkat ettiğim tüm zamanları farklı bir şekilde düşündüm. Sanki çekimler arasında sadece takılmakla kalmıyorum, monitörün yanındayım. Bu yapımcıların bana fırsat vermesi beni şanslı kıldı. Açıkçası gittim, gerekli incelemeyi yaptım, diğer yönetmenlerle konuştum ve biraz gözlem yaptım. Ama yönlendirdiğimde Evreka ilk defa “Uh-oh, bunu anladım” dedim. İşler hızla ilerledikçe, tüm bu yıllar boyunca oyunculuk yapmanın yönetmen olmak için eğitim alanım olduğunu fark ettim.
Yönetmenlik kariyeriniz oldukça hızlı bir şekilde patlama yapmış gibi görünüyor. Bu alanda fırsatların oyunculuktan daha kolay geldiğini düşünüyor musunuz?
Kesinlikle daha fazla fırsat yakaladık, ancak hâlâ elde edilecek daha çok şey var. İnsanlar birdenbire işleri yalnızca Siyah kadınların yönettiğini düşünüyor. Özellikle uzun metrajlı filmlerde hâlâ çok küçük bir azınlığız. Ama aynı zamanda, fırsat da varsa, eğer ilk öğrenme fırsatlarını yakalayamazsanız, bunun gibi büyük gösterilere katılamazsınız. Başlangıçta bana inanmaya istekli ve böyle bir gösteri yapabilmek için ihtiyacım olan eğitimi alma fırsatını veren insanlara sahip olduğum için çok şanslıydım. Bunu, farklı ırklardan insanlar ve kadınlar olarak bu fırsata ihtiyacımız olduğunu söylemek için söylüyorum. Biz bu işi yapabiliriz ama pratik yapma şansı bulamazsanız yapamazsınız.
Bir profilde Los Angeles Times Geçen yıl, setteyken belirli bir noktada insanların sonunda seninle uğraşmamaları gerektiği mesajını aldıklarından bahsetmiştin. Bu tonu nasıl belirliyorsunuz ve bunu yapmak bir yönetmen olarak oyuncuya göre daha mı kolaydı?
Kesinlikle. Bir oyuncu olarak, özellikle de siyahi bir oyuncu olarak, her an yerinizin değiştirilebileceği hissine kapılıyorsunuz. Bu alanda yönetmen olmanın bir anlamı var. Sesimi buldum. Bunu daha önce de söylemiştim: Değiştirilebilir hissetmiyorum. Yaptığım şeyin ve bunu nasıl yaptığımın özel olduğunu hissediyorum. Ben orada olduğum için şanslıyım ama onlar da bana sahip oldukları için şanslılar. Ben Chicago’nun Güney Yakası’ndanım. Bazen bir zamanlar güzel olan bu küçük oyuncuyu biraz samimi bir yüzle görüyorlar ve bunu bir zayıflık olarak algılayabiliyorlar. Ve sanırım ben konuşmaya başlar başlamaz bazı durumlarda “Ah, bekle, bekle” diyorlar. Dizinin yazarlarından Rodney Barnes her zaman “Neden bu kadar kaba olmak zorundasın?” diyor. Ben “Kötü değilim, sadece kararlıyım” dedim. Ve size şunu söyleyeyim, bu kadar çok hareketli parçanın olduğu böyle bir gösteri yaptığınızda, bu büyük bir makinedir. Ve nezaketle ama güçlü bir şekilde patronun ben olduğumu anlamaları gerekiyor. Olması gereken şey bu ve hadi harekete geçelim. Harika vakit geçirelim ama senden yapmanı istediğim şeyi yap.
Jeff Pearlman’ın yazarı Gösteri Zamanı: Magic, Kareem, Riley ve 1980’lerin Los Angeles Lakers Hanedanı, üçüncü sezon için yenilenmesi umuduyla insanları diziyi izlemeye teşvik ediyor. İşin içinde pek çok farklı faktör var; çift vuruş bunlardan biri, ancak üçüncü sezon ve neye benzeyebileceği hakkında bir şey duydunuz mu?
Açıkçası sezonun nasıl bittiğini görüyorsunuz. Bu yüzden en azından, bunu yıllarca yapabilecek olsak bile, Lakers’ın Celtics’e karşı kazanmasını sağlayabilmek için bir sezon daha geçirmeyi çok isteriz. Celtics’in galibiyetiyle bitirmek istemiyoruz. Bu korkunç. Sanırım insanlar bu sezon şovu görmeden yargılamak yerine sadece izlerseniz harika bir şov olduğunu fark etti. İnanılmaz performanslara sahip, iyi yazılmış bir gösteri. Ve bundan keyif almak için basketbol hayranı olmanıza gerek yok. Sanırım Jeff’in söylemeye çalıştığı şey, insanların oradaki bu küçük cevheri bulmasını umduğuydu, çünkü bu gerçekten harika bir gösteri ve bunun bir parçası olmaktan gurur duyuyorum.
Röportaj netlik sağlamak amacıyla düzenlendi.
Kazanma Zamanı ikinci sezon şu anda Max’te yayınlanıyor.