Last of Us Bestecisi Gustavo Santaolalla 3. Bölümün Eşsiz Romantizmini Anlatıyor – The Hollywood Reporter
Günümüzün Mozart’ını düşündüğünüzde, kompozisyonları bir dizi karmaşık başyapıt oluşturan, karmaşık, klasik eğitim almış, sıkı disiplinli bir kişiliği hayal edebilirsiniz. Çok az kişi müzik okuyup yazamayan yerli bir Arjantinli imajına sahip olabilir. Ancak, en iyi orijinal müzik dalında 17 Latin Grammy Ödülü ve iki Akademi Ödülü sahibi bir müzisyen, yapımcı ve besteci olan Gustavo Santaolalla var. Brokeback Dağı Ve Babil. 16 yaşında bir grup kurmasından siyasi inançları nedeniyle defalarca hapse atılmasına kadar olan sürükleyici hikayesi, gerçek hayattan çok müziklerini bestelediği filmlere benziyor. Yine de Santaolalla dünyadaki en üretken ve en çok beğenilen müzisyenlerden biridir.
İle konuşmak Hollywood MuhabiriSantaolalla – HBO’nun üçüncü bölümünün müzikleri için Emmy adaylığı kazandı Bizden geriye kalanlar“Uzun, Uzun Zaman” başlıklı kitabı, zorlukların üstesinden gelen inanılmaz yolculuğunu, seçtiği projelerin ardındaki duygusal bağı ve son olarak sevginin neden aşk olduğunu hissettiğini derinlemesine inceliyor.
Bir kişi nasıl olur da bir ömrü boyunca birden fazla müzik ödülü kazanır ve buna rağmen müzik okuma veya yazma becerisine sahip olmaz?
Annemin, gençken gitar öğrenmeyi gerçekten istediği için hayatı boyunca hayal kırıklığı yaşadı. Ama bu asla olmadı. Beş yaşımdayken büyükannem bana bir gitar hediye etti. Aslında annem beni resmi eğitimle başlattı. Her pazartesi evime gelen bir öğretmenim vardı ve ben hiçbir zaman akademik tarafla ilgilenmedim. Çok geçmeden çok yetenekli oldum, bu yüzden tabloyu okuyormuş gibi yaptım. Ama aslında hafızama göre oynuyordum. O [would] Grafikleri kapatın ve rastgele bir yer gibi “Pekala, buradan başlayın” deyin, anlıyor musunuz? Tabloları okuyormuş gibi yaptım ama gerçekte okumadım. Başladığımdan beri müzikle o güçlü bağı hissettim.
Ancak yıllar geçtikçe dokuz yaşıma geldiğimde öğretmenlere karşı çok sinirlenmeye başladım. Bu yüzden pratik bile yapmıyordum. Aslında öğretmenim beni bıraktı. Annemin yanına gelip “Onun kulağı benim müziğimden daha güçlü” dedi. bunu asla unutmayacağım. Şu sözler şunlardı: Senin müziğin kağıttı ve benim müziğim müzikti.
Bu deneyim, beste yapma sürecinize nasıl katkıda bulundu veya etkilendi?
Bir grup kurma isteği duyduğumda 11-12 yaşlarındaydım. O zaman Beatles çıktı, yani yapmak istediğim tek şeyin bu olduğunu biliyorsun. Not tutacak hiçbir şeyim yoktu, bu yüzden gerçekten ezberlemem gerekiyordu. Aslında her hafta, yazdığım her şeyi yeniden saymam ve unutmamak için tüm bu parçaları çalmam gerektiği konusunda kendimi disipline ettim. Ve sonra ben 13 yaşımdayken ailem bir makaralı kayıt cihazı aldı. Bu benim not alma yöntemim haline geldi. Bugün telefonda bile bir fikrim olursa bu şekilde not alıyorum. Bir orkestrayla ilgili bir fikrim olduğunda bile fikirlerimi ortaya koyuyorum ve sonra bu fikirleri kağıda dökecek bir orkestratör buluyorum. Ben de bu şekilde çalışıyorum. Ama zaten notalarımın çoğu minimalist ve genellikle enstrümanların çoğunu kendim çalıyorum. Brokeback Dağı 60 parçalık bir yaylı çalgılar orkestrası var. Ben de orkestralarla çalışıyorum ama genellikle Sonuncumuz veya Motosiklet Günlüklerigenellikle sadece enstrümanı çalan benim.
Zaten Arjantin’de başarılı bir müzik kariyerine sahip olan biri olarak müzisyenlikten besteciliğe geçişinizi sağlayan şey neydi?
Uzun bir süre sadece müzik gruplarım vardı. Halen prodüktörlüğünü yaptığım bir grubun üyesiyim. Bunu Uruguay’dan bir adamla yarattım ve Río de la Plata’nın tango milonga müziğinin rock, elektronika ve hip hop karışımıyla birleşimi.
Ama 18 yaşıma geldiğimde ilk albümümü yapmıştım. 20 yaşına geldiğimde grubum Arco Iris Arjantin’de çok popülerdi. Ben her zaman bu formatta çalışırım ve solo albümlerimi yaptığımda bu, hayatımın 30 yılının doruk noktasıydı. Onları asla canlı çalmam. Kendimi rahat bir bölgeye sokmamaya çalışıyorum ama her zaman kendimi yeni şeyler için zorlamaya çalışıyorum. Plak yapma sanatını her zaman seviyorum. Ama sonra bunu başka sanatçılara da aktardım ve 100’den fazla albüm yaptım.
Sinemaya her zaman çok ilgim vardı. Liseyi bitirdiğimde istediğimi düşündüm[ed] sinema okumak. Zaten bir grubum var ve plak yapıyorum. Buna onu da ekleyelim. Arjantin’de, askeri yöneticilerin hüküm sürdüğü, 30.000’den fazla insanın hayatına mal olan ve ortadan kaybolan gerçekten karanlık yıllar yaşadık. Hükümet aslında Sinematografi Enstitüsü’nü kapattı. Orada artık film yönetmenlerinin kariyeri yoktu. Bu yüzden müzikle devam ettim. Ama sinemaya olan sevgim ve müziğimde bu görsel unsur her zaman vardı.
Pek çok ilgi alanımdan biri de bu enstrümandı, ronroco. kaydettim [the 1998 album Ronroco]ve aniden Michael Mann’ın ofisinden bir telefon aldım… Şunlardan birini kullanmak istedi: Ronroco içindeki parçalar Köstebek. Oradan daha fazla tanıtım geldi. Üç ila iki yıl içinde ilk BAFTA’mı aldım [for 2004’s The Motorcycle Diaries]. Los Angeles’a bir menajer aramak için gelmedim. Her şey organik olarak gerçekleşti.
Büyük besteciler yaşamı değiştirebilecek duyguları uyandırma yeteneğine sahiptir. Sizi çağımızın en büyük bestecilerinden biri yapan tekniğiniz nedir?
Müziği gerçekten hissediyorum. Müzik insanları birbirine bağlar. Los Angeles’a geldiğimde beni insanlarla tanıştırabilecek hiçbir kulübe ya da gruba üye değildim. Kendimi yabancı gibi hissettim. Bir film bestecisinin prototipini temsil etmiyorum. Kendimi daha çok bir sanatçı gibi hissediyorum çünkü müziğim farklı. Ayrıca skorlarımın çoğunda benim oynadığım da bir gerçek. İnanılmaz müzisyenlerden oluşan partisyonlar var ama onlar sadece işi yürütüyorlar. Benim için durum farklı. Duygu beni müziğe bağlıyor. Yönetmenler bana müziğimin bir nevi filmde bir karaktere dönüştüğünü söylediler. [Co-creators] Craig Mason ve Neil Druckman müziğimin müzik dünyasının DNA’sının bir parçası olduğunu söylediler. Bizden geriye kalanlarhikayenin dokusu.
Her ikisini de orijinal olarak puanladınız Sonuncumuz video oyunu ve 2020 devamı. Bir video oyunu için müzik oluşturabileceğinizi hiç düşündünüz mü?
Benim için mesele hiçbir zaman bir video oyunu için müzik yazmak değildi; müzik harika bir hikaye içindi. Yani ben berbat bir oyuncuyum. İnsanların oynamasını izlemek her zaman hoşuma gider. Sanki televizyonda maç izliyormuşuz gibi. Ama hep düşündüm [the game’s players] Savaş ve hayatta kalma dışında duygusal düzeyde bağlantı kurun. Birisi harika bir hikayeyle kalbe bağlanırsa bu bir devrim olacaktır. İki Oscar’ın ardından [for Brokeback Mountain and Babel], Video oyunları için birkaç şirket bana başvurdu. Ama benim için değildi.
Neden projeleri geri çevirmek, kabul ettiğiniz projeler kadar önemli?
“Hayır, bu bana göre değil” demenin kariyerim açısından önemli olduğunu düşünüyorum. Harika bir teklif ya da büyük, harika bir proje olsa bile. Aniden Neil ortaya çıktı ve bana hikayesini anlattı. Bizden geriye kalanlar. Kendisi de bir bağlantı aradığını söyledi. Bir oyuncuyla dövüşmenin, öldürmenin ve hayatta kalmanın dışında bağlantı kurmak istiyordu. Çok duygusal olacak bir hikaye yaratmak istiyordu. Oyunda tıpkı filmlerde olduğu gibi insanların gerçekten ağladığı anlar var.
İşin tarzı ve işin protokolü açısından da çok organikti. Genellikle besteciler bir projenin en sonunda gelirler. Kesiliyor, ardından geçici müzikle kaba bir kurgu yapılıyor ve ardından besteci [tries] sığdırmak için. Benim için önce ben beste yapıyorum. Aslında sürecin en başından, senaryodan başlamayı seviyorum. Hikayeyle, karakterlerle ve tabii ki yönetmenle ya da projeyi tasarlayan kişiyle olan sohbetimle olan ilişkime dayanarak müzik yaratıyorum. Sonra başlıyorum ve uyum sağlıyorum. Puanlarımın yaklaşık yüzde 70’i bu şekilde yapılıyor; Brokeback Dağ. Skorun %100’ünü tek bir kare çekilmeden önce oluşturdum.
Brokeback Dağı ile pek çok ortak noktası var Bizden geriye kalanlar Aday gösterildiğiniz üçüncü bölüm: Her ikisi de eşcinsel aşk hikayeleri. Heteroseksüelliğin ağırlıklı olduğu bir dünyada, LGBTQ+ ilişkileri etrafında şekillenen iki aşk romanıyla tanındığınız için ne düşünüyorsunuz?
Bunun harika bir aşk hikayesi olduğunu düşündüm. Hikayenin cinsel kısmı ya da anlatının belli bir noktasındaki o yönü her ne ise, ikincil önemdeydi. Bu iki insan ve ruhla ilgili; bir aşk hikayesi, yürek parçalayan bir ayrılık hikayesi. Her iki hikaye de farklı nedenlerden kaynaklanıyordu. İçin Bizden geriye kalanlarSerinin bu bölümünde sevdiğim şeylerden biri de oyunda Bill’in olduğunu biliyoruz. [Nick Offerman] Eşcinsel bir ilişkisi vardı ama onun hayatının derinliklerine ya da olup bitenlere hiçbir zaman tam anlamıyla ulaşamadık. Bu, Bill’in karakterine de yansıdı ki bence bu harika. Bu iki hikayedeki en önemli şeyin gerçekten iki insan arasındaki ilişki olduğunu düşünüyorum. Müziği yazarken aklımda şu vardı: iki insan ve bu bir aşk hikayesi.