Emerald Fennell “Sadece Saf, İçgüdüsel Çılgınlık” Yaratmak Üzerine – The Hollywood Reporter

Emerald Fennell’de Tuz yanığıOscar adayı Barry Keoghan, yakışıklı ve zengin sınıf arkadaşı Felix Catton’a (Jacob Elordi) aşık olan, Oxford Üniversitesi’nde orta sınıf bir öğrenci olan Oliver Quick’u canlandırıyor. Okul yılı sona erdiğinde, Felix onu yazı kendisi ve kendine özgü ailesiyle birlikte büyük taşra mülkleri olan Saltburn’de geçirmeye davet eder.

Fennell’in Oscar ödüllü ilk filminin devamı olan film, Gelecek Vaat Eden Genç Kadın, Tuz yanığı Gotik edebiyattan ilham alan, Oliver’ın kendisini evinde ağırlayan tuhaf ve zengin aileye uyum sağlama mücadelesini konu alan psikolojik bir kara komedi. Ancak Fennell’in İngiliz sınıf sistemiyle ilgili hicivinde çok sayıda sürpriz ve dönüşler var ve bunu şöyle tanımlıyor: “Barry Lyndon indie kalitesizliğiyle buluşuyor.

Benzer ortamlarda geçen diğer filmlere seslenmek (Oscar ödüllü filmler dahil) Günden Geriye Kalanlar Ve Kefaret), Fennell kasıtlı olarak İngiliz kimliğine ilişkin önyargılı kavramlarla oynuyor. “En ölçülü insanlarla ilgili en ölçülü türü ele aldığımızda, onu sadece saf, içgüdüsel bir delilik olacak kadar sınırlandırdığımızda ne olur?” Fennell soruyor.

Sonuç, yavaş yavaş çözülerek karakterlerinden çok azının göründükleri kişi olduğunu ortaya çıkaran vahşi ve baştan çıkarıcı bir sefahat, erotizm ve güç hikayesidir. Bu figürlerin yaşadığı dünyayı yaratmak, en sevdiği filmlerden, kitaplardan ve sanat eserlerinden bazılarını kullanarak bir ruh hali panosu oluşturan Fennell için çok eğlenceli oldu. Tuz yanığıestetiği.

Burada şunu paylaşıyor: TR filmin görsel tarzının yanı sıra, özellikle İngiliz tarzı hikaye anlatıcılığının temelleri üzerine inşa edilmiş, ustalıkla kurgulanmış senaryosunun ilham kaynakları.

Caravaggio’nun İncil’deki figürlerin resimleri çok sayıdaydı ve Fennell’in dediği gibi “çok seksiydi.” Beyaz ten ile kırmızı kumaş arasındaki kontrast her zaman yönetmenin dikkatini çekmiştir ve bu estetik, Saltburn malikanesinin iç mekanlarına da yansımıştır. “Devasa, görkemli, neredeyse İncil’deki gibi bir yerin çerçevesini çiziyoruz; herkes kadifeler ve ipekler içinde, resmi bir ortamda şezlonglarda uzanıyor” diyor. Ayrıca Caravaggio’nun erkek bedenini nasıl tasvir ettiğinden de ilham aldı: “Cildinin altında çok fazla gerilim var.”

Fennell, Viktorya döneminden kalma yatılı okulunda kendini yabancı gibi hisseden genç bir adamın hikayesini anlatan LP Hartley’in 1953 tarihli romanına “İngilizlerin vazgeçilmezi” diyor. Şöyle ekliyor: “Bu türü bu kadar heyecan verici kılan da tam olarak bu. Hikayenin iskeleti bu; tüm eski şeyleri gözden geçiren ve hayatının istediği gibi gitmediğini fark eden bir adam, sorunları çözmek için yola çıkıyor.” Roman ayrıca 1971’de Losey ve Pinter tarafından filme uyarlandı.

Joseph Losey tarafından yönetilen ve Harold Pinter tarafından yazılan bu 1963 dramasında Dirk Bogarde, zengin bir Londralının hizmetkarını canlandırıyor. Fennell, “Losey ve Pinter’ın işbirlikleri çok heyecan verici çünkü inkar edilemez bir erotik güce sahipler” diyor. “Bu güç tamamen şiddet tehdidine dayanıyor; yalnızca gerçek şiddete değil, aynı zamanda statükonun tamamen kaotik bir şekilde alt üst edilmesine.”

Gecenin ilerleyen saatlerinde yapılan bir karaoke partisinde Oliver, Pet Shop Boys’un bu parçasını söylemeye ikna olur ancak bunun amacının kendisiyle dalga geçmek olduğunu fark eder. Tutuklu bir adamın bakış açısından anlatılan şarkı için Fennell, “Şimdiye kadar yazılmış en romantik şarkılardan biri” diyor. “Nakarat şu: ‘Seni seviyorum, kiramı sen ödüyorsun.’ Bu işlemin bir miktar basitliği var. Bunun soğuk ve alaycı olduğunu iddia edebilirsiniz. Ama altta yatan gerçek hepimizin aradığı bir şey.”

Dafydd Jones’un fotoğrafları hem sefil hem de pastoral; 1980’lerde Oxford’daki öğrenci yaşamını yansıtıyor; Fennell’in 2007’de geçen sosyal hicivine doğrudan bir gönderme. “Oxford, Cambridge ve aristokrasinin harika yanı şu ki… kendi yüzyılını seç, değil mi?” diyor. “Dafydd, gerçek neşe, zenginlik ve gençlik dolu anları yakalıyor.”

Bu hikaye ilk olarak The Hollywood Reporter dergisinin Kasım ayındaki bağımsız sayısında yayınlandı. Abone olmak için burayı tıklayın.